தென்றலாய் வீசியே எங்கள்
தேகங்கள் சிலிர்த்திடச் செய்வாய் !
என்றுமே இதமே தருவாய்
தென்திசை காற்றே நீதான் !
மழைமிகு காலந் தன்னில்
மனிதர்மேல் சீற்றம் கொண்டு
பிழைபல நட ந்தது போல
புயலெனப் பாய்ந்தே வருவாய் !
புயலெனச் சீறும் போது
பெரியதோர் சேதம் செய்வாய் !
வயல்வெளி, சாலை, மரங்கள்
அனைத்தையும் அழித்தே செல்வாய்!
கீற்றிலே வீட்டை வேய்ந்து
குடித்தனம் செய்வோர் தன்னை
சீற்றத்தில் சூறையும் யாடி
வீதியில் நின்றிடச் செய்வாய்!
மண்சுவர் வீடுகள் இடித்து
மனிதர்கள் உயிரைக் குடிப்பாய் !
கண்கவர் காட்சிகள் எல்லாம்
கணத்திலே சிதைத்தே செல்வாய்!
வான்புகழ் வள்ளுவன் சொன்னான்
வாய்ருசி கனிகள் இருக்க
ஏன்அந்த காய்கள் என்று.....
நீயதை கேளாய் காற்றே !
மெல்லிய தென்றலாய் வீசு !
வல்லிய புயலாய் வேண்டாம் !
சொல்லிய வார்த்தை கேட்டு
செல்லமாய்த் தீண்டிடு காற்றே !
அதானே...! இயற்கையே கேள்...
ReplyDeleteஎனக்கு ஆதரவாக இயற்கையிடம் குரல் கொடுத்தமைக்கு நன்றி ...!
Deleteமெல்லிய தென்றலாய் வீசு !
ReplyDeleteவல்லிய புயலாய் வேண்டாம் !///நல்ல வேண்டுகோள்
தங்கள் வருகைக்கும் வாழ்த்துக்கும் நன்றி !
Deleteகாற்றின் குணமேஅதுதானே,தென்றலும்,புயலுமாய் உருவெடுப்பதுதானே?எழுத்தின் குணமும் அதுதான் சூழல் பொறுத்து கருபொறுத்து அமைவதுதான் என நினைக்கிறேன்,நன்றி வணக்கம்/
ReplyDeleteதங்கள் வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி !
Deleteவள்ளுவனின் உவமையை
ReplyDeleteபயன்படுத்திய நேர்த்தி மனம் கவர்ந்தது
மனம் கவர்ந்த கவிதை
பகிர்வுக்கு வாழ்த்துக்கள்